WIGRY

Kraina Wody i Nieba

WSTĘP

Jezioro Wigry
klasztor Kamedułów
puszcza o oczach lazurowych
niebo i woda
wstęga Czarnej Hańczy
stłoczone na niewielkim obszarze
wyrzeźbione przez lodowiec
odcisnęły mocny i piękny ślad
w krajobrazie wigierskim
i we mnie

“Współczesnemu człowiekowi dysponującemu mapami, fotografią lotniczą  i satelitarną, wydaje się, że świat wokół niego posiada granice, jest jedynie tym, co widzi na kartce mapy, w przewodniku czy na fotografii satelitarnej.

Dla mnie rzeczywistość wokół, czyli krajobraz wigierski był, jest i pozostanie pewną tajemnicą, wciąż na nowo odkrywaną. Dotykam jej na brzegach jeziora Wigry, w zatokach, przesmykach, mieliznach, nad sucharkami i rozlewiskami bobrowymi oraz w puszczy otaczającej błękit Wigier. Również na wzgórzu klasztornym dominującym w przestrzeni i będącym duchowym łącznikiem między człowiekiem, przyrodą a Stwórcą.

Żyję na Suwalszczyźnie nad Czarną Hańczą, nieopodal jeziora Wigry. Wędruję jego brzegami, zimą po zamarzniętej tafli. Pływam kajakiem, zanurzam się w wodę, czasem wznoszę się, by z lotu ptaka odkrywać wciąż nowe obrazy. Schylając się pod nogi, wgłębiając się w gąszcz łąk, krzakoci, lasanków, przyglądając się bagnom, rzece czy wpatrując w taflę wody, można zobaczyć wiele…

Fotografując Wigry i okolice przez ostatnie lata, obserwuję krajobraz, architekturę, która ulega zmianom, najczęściej bezpowrotnym dla krajobrazu, przyrody i człowieka. Dzieje się to zarówno za sprawą naturalnych procesów przyrodniczych, jak i z powodu „żarłoczności” człowieka.

Pozostały Wigry, niebo, klasztor, puszcza i Czarna Hańcza, która wciąż płynie jak przed wiekami dla naszych przodków, dla nas i dla tych, którzy przyjdą po nas…

Album ten jest subiektywnym wyborem obrazów zatrzymanych w kadrze z ostatnich kilkunastu lat. Wielu z nich nie da się już powtórzyć. Nie wyczerpuję tematu – wiele jeszcze przede mną, celowo pomijam niektóre aspekty. Mam świadomość, że ten wybór fotografii jest tylko fragmentem, jak początek pasjonującej księgi, która wciąga w głąb i pozostawia niedosyt.”